อาร์เรียตตี สาวน้อยมนุษย์ตัวจิ๋ววัยสิบสี่ขวบที่อาศัยอยู่กับพ่อแม่ของเธอ ที่บ้านของโช

โช เด็กชายอายุสิบสี่ขวบ เจ้าของบ้านที่อาร์เรียตตีอาศัยอยู่ และในที่สุดพวกเขาก็ได้เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน

โฮมิลี แม่ของอาร์เรียตตี ผู้ที่มีรสนิยมหรูหรา และชอบทำครัว โชจึงยกครัวจากบ้านตุ๊กตาให้ แต่โฮมิลี ต้องผิดหวังเมื่อไม่สามารถขนไปได้ในการย้ายบ้านหนี

พ็อด พ่อของอาร์เรียตตี ด้วยความที่เขาเป็นหัวหน้าครอบครัวจึงต้องออกบ้านไป “ยืม” ข้าวของมนุษย์อยู่ตลอด

ซะดะโกะ มะกิ น้องสาวยายของโช

ฮะรุ แม่บ้าน ผู้ที่มีความต้องการค้นหาความจริงต่างๆเกี่ยวกับคนตัวจิ๋ว

สปิลเลอร์ เด็กชายตัวจิ๋ว แต่งตัวอย่างคนป่า และพกหน้าไม้เสมอ เขาช่วยครอบครัวอาร์เรียตตีย้ายบ้าน

ในส่วนของคาแรคเตอร์ตัวละครนั้น ตัวละครทุกตัวในเรื่องจะแตกต่างกัน มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวอย่างเห็นได้ชัด เช่น โช เด็กหนุ่มผู้สุขภาพ เขาเองมีร่างกายที่ไม่แข็งแรง และเป็นคนที่เปิดใจกว้างอยู่เสมอๆ  ซึ่งเขาดูเป็นเด็กที่ค่อนข้างขี้เหงาเนื่องจากพ่อแม่ไม่มีเวลาให้ และเมื่อเขาเจอกับอาริเอตี้เขาจึงอยากเป็นเพื่อนด้วย และเขาก็ไม่ได้คิดว่าคนตัวจิ๋วนั้นแตกต่างอะไรจากมนุษย์ทั่วไป

อาริเอตี้ สาวน้อยผู้ที่อยากจะพบเจออะไรใหม่ๆ ที่ไม่ใช่สิ่งเดิมๆ ที่เธอคุ้นชิน เธอมีความกล้าหาญในการใช้ชีวิต และกล้าที่จะทำความรู้จักกับมนุษย์ที่เธอรู้สึกว่ามนุษย์เองก็มีคนที่นิสัยดี ไม่ได้น่ากลัวแบบที่เธอโดนปลูกฝังมาตั้งแต่เด็กๆ แต่เธอก็รู้สึกผิดที่เป็นเหตุให้ครอบครัวต้องย้ายบ้าน

“ฮารุ”แม่บ้านที่บ้านของโช ซึ่งเป็นจุดพลิกผันของเรื่อง ฮารุคือตัวแทนของคนที่มองว่า มนุษย์จิ๋วไม่ได้มีค่าอะไร สามารถทำอะไรก็ได้กับพวกมนุษย์จิ๋ว  มนุษย์อย่างฮารุจึงเป็นตัวอันตรายสำหรับคนตัวจิ๋ว ด้วยเหตุนี้ครอบครัวของอาริเอตี้จึงบอกให้เธอระวังมนุษย์ทุกคน

The Secret World of Arrietty เป็นอนิเมชั่นหนังghibliที่อาจจะไม่ดีเท่าถ้าเทียบกับเรื่องอื่น แต่สำหรับเรามันให้คุณค่าทางจิตใจที่ดีมาก ยังคงความอบอุ่นที่พบได้ในหนังของจิบลิ และคอนซปต์เป็นอะไรที่เราชอบมาก

เรื่องราวของอริเอตตี้และครอบครัว พวกเขาเป็นคนจิ๋วที่อาศัยอยู่ใต้บ้านของมนุษย์ พวกเขาจะคอยขโมยสิ่งของเล็กๆจากบ้านมนุษย์ สิ่งของที่ถ้าหายไปแล้วพวกเขาจะไม่รู้ตัว ส่วนใหญ่จะเป็นน้ำตาลก้อนสำหรับเป็นอาหาร หรือบางที่ก็ขโมยอะไหล่กลไกเล็กๆมาไว้ใช้ คือคอนเซปต์น่ารักมาก แล้วคือเออ นี่ก็ของหายบ่อย พอคิดว่ามีแบบในเรื่องก็เออน่ารักดี

แต่ประเด็นในเรื่องเกิดตรงที่ว่า กฎของพวกเขาคือต้องห้ามมนุษย์เห็น แล้วอริเอตตี้กลับถูกเห็น พวกเขาจึงต้องย้าย แต่นี่เป็นโอกาสเดียวที่เธอจะได้มีเพื่อนอย่างโช เด็กชายที่เห็นเธอนั่นแหละ สุดท้ายพวกเขาก็กลายเป็นเพื่อนกันแต่กลับมีเรื่องวุ่นวายตามมาเพราะคนใช้ในบ้านสงสัยในตัวตนของพวกคนจิ๋วจึงเริ่มตามหาตามซอกตรอกบ้านและพบเข้าจนทำลายบ้านพวกเขาและพาตัวแม่ไป

คือเรื่องนี้ประเด็นมันไม่ได้มากหรือเว่อวังหรอก เราว่าที่เด่นในเรื่องนี้คือตัวโชมากกว่า เหมือนโฟกัสที่นิสัยและการถูกเลี้ยงดูมาของโช ซึ่งเราสัมผัสได้ถึงความเก็บกดและความเจ็บปวดเลย ตัวละครดูไร้ความรู้สึกมาก แต่พอเรื่องผ่านไปเรื่อยๆเป็นตัวละครที่น่ารักเลยแหละ ยิ่งร่วมเฟรมกับอีกหลายตัวละครในเรื่องยิ่งแบบไปด้วยกันได้ดี ดูแล้วเข้ากันได้ดีก็คืออบอุ่นหัวใจสุดๆ

ในตอนจบของอนิเมชันเป็นตอนจบที่ดูสมจริง ซึ่งอาริเอตี้และครอบครัวต้องย้ายถิ่นฐานไปอยู่แถวที่อยู่ของสปิลเลอร์ (คนตัวจิ๋วจากอีกชุมชน)  เพราะมนุษย์รู้จักที่อยู่ของพวกเขาแล้ว ซึ่งความสัมพันธ์ของโชกับอาริเอตี้ก็เป็นมิตรภาพดี ๆ ระหว่างเพื่อนแต่ไม่สามารถอยู่ร่วมกันในบ้านหลังเดียวกันได้เพราะความหวังดีของโช (ที่ย้ายห้องตุ๊กตามาให้) ทำให้แม่บ้านรู้ว่ามีคนตัวเล็กอาศัยอยู่ ทำให้แม่บ้านคิดจะกำจัดคนตัวเล็ก ซึ่งหากเป็นอนิเมชันเรื่องอื่นเราอาจจะได้เห็นการไกล่เกลี่ยและทำความเข้าใจว่าไม่ควรทำเช่นนั้นและจากนั้นอาริเอตี้และครอบครัวก็จะได้อยู่ที่บ้านหลังเดิมอย่างสงบสุข

Arrietty หลอมรวมความเป็นแฟนตาซีกับความเป็นจริงได้ละมุนละไม หากให้นึกภาพความรู้สึกตัวเองตอนดูหนังเรื่องนี้ก็คงต้องบอกว่ารู้สึกเหมือนกำลังนั่งอยู่ในบ้านตุ๊กตาที่ทำอย่างประณีต หอมกลิ่นชามิ้นท์อ่อนๆ เป็นความรู้สึกที่ทำให้อบอุ่นและใกล้ชิดกับธรรมชาติขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อจริงๆ

ด้วยเรื่องราวเป็นเรื่องที่สนุกที่มีเอกลักษณ์แบบเฉพาะ แตกต่างจากการ์ตูนอนิเมชั่นทั่วไปคือไม่ได้หวือหวามากแต่ก็ไม่น่าเบื่อหาวง่วง แล้วยิ่งภาพนี่สวยจริงๆ ทั้งฉากในสวนในป่าที่สีสดใส ทั้งในบ้านของอริเอตตี้ที่มีของสเกลใหญ่กว่าวางอยู่ แล้วจัดบ้านสวยเหมือนบ้านตุ๊กตาเลย ยิ่งในบ้านของโชตอนฉากเจอกันครั้งแรกนี่มันดูงดงามมากๆเลย ก็คือคุณภาพภาพเพลงก็ยังดีเหมือนเดิมนั่นแหละ ส่วนบทก็ดูได้เรื่อยๆ

เราดูแล้วรักตัวละครทุกตัวด้วยแหละ ทั้งโช ทั้งอริเอตตี้ หรือตัวคุณพ่อที่โคตรเท่ คือเรื่องนี้ทำให้เราหลงรักตัวละครได้ทุกตัวจริงๆ อยากให้ได้ดูกัน บทไม่ได้ซับซ้อนหรือมีลูกเล่นอะไรมาก แต่เป็นหนังทีฮีลใจได้ดีมากๆเลยแหละ มันมันบรรยากาศอบอุ่นฟุ้งตลอดทั้งเรื่องเลย

ความตื่นตาตื่นใจของคนดูเกิดเมื่อได้เห็นการถ่ายทอดเรื่องราวของครอบครัวคนตัวจิ๋วที่แน่นอนว่ามีลูกสาวชื่อ “อาริเอตี้ ” เป็นครอบครัวคนตัวจิ๋วที่ยังหลงเหลืออีกไม่มากบนโลกนี้ที่มาอาศัยอยู่ในบ้านหลังหนึ่ง กฎข้อสำคัญของคนตัวจิ๋วคือจะต้องไม่ให้มนุษย์พบเห็นเข้าเด็ดขาด แต่ทว่าด้วยความรักอิสระของอาริเอตี้ก็ทำให้ “โช” เด็กมนุษย์ผู้ชายที่เพิ่งย้ายมาใหม่พบเห็นเข้าจนได้

มองผิวเผินอาจดูเหมือนเป็นแค่เรื่องราวของเด็กมนุษย์กับคนตัวจิ๋ว แต่ Arrietty กลับบอกเล่าเรื่องราวได้ลึกซึ้งกว่านั้น คนตัวจิ๋วในเรื่องนั้นก็ไม่ต่างไปจากธรรมชาติบนโลกนี้ที่นับวันยิ่งมีน้อย ยิ่งลดลงด้วยฝีมือของมนุษย์ คนตัวจิ๋วในเรื่องนี้สำหรับเราแล้วนั้นก็เปรียบได้กับสิ่งมีชีวิตในธรรมชาติที่ต้องพยายามดิ้นรนเอาตัวรอดจากฝีมือของมนุษย์ มนุษย์ที่ไม่เคยรู้จักคำว่าแบ่งปันและอยู่ร่วมกับธรรมชาติ ฉากหลายฉากที่ครอบครัวของอาริเอตี้ต้องหลบๆ ซ่อนๆ โดนจับ วิ่งหนีกันมันทำให้เรารู้สึกค่อนข้างสะเทือนใจไม่น้อยเลย

เรื่องราวเป็นเรื่องที่สนุกที่มีเอกลักษณ์แบบเฉพาะ แตกต่างจากการ์ตูนอนิเมชั่นทั่วไปคือไม่ได้หวือหวามากแต่ก็ไม่น่าเบื่อหาวง่วง แล้วยิ่งภาพนี่สวยจริงๆ ทั้งฉากในสวนในป่าที่สีสดใส ทั้งในบ้านของอริเอตตี้ที่มีของสเกลใหญ่กว่าวางอยู่ แล้วจัดบ้านสวยเหมือนบ้านตุ๊กตาเลย ยิ่งในบ้านของโชตอนฉากเจอกันครั้งแรกนี่มันดูงดงามมากๆเลย ก็คือคุณภาพภาพเพลงก็ยังดีเหมือนเดิมนั่นแหละ ส่วนบทก็ดูได้เรื่อยๆ

เราดูแล้วรักตัวละครทุกตัวด้วยแหละ ทั้งโช ทั้งอริเอตตี้ หรือตัวคุณพ่อที่โคตรเท่ คือเรื่องนี้ทำให้เราหลงรักตัวละครได้ทุกตัวจริงๆ อยากให้ได้ดูกัน บทไม่ได้ซับซ้อนหรือมีลูกเล่นอะไรมาก แต่เป็นหนังทีฮีลใจได้ดีมากๆเลยแหละ มันมันบรรยากาศอบอุ่นฟุ้งตลอดทั้งเรื่องเลย