รีวิว Riverdance: The Animated Adventure
Riverdance: The Animated Adventure (แอนิเมชั่น แอนิเมชั่น) แอนิเมชั่นแจ๊ส ตั้งใจ อาจมีคำวิจารณ์ที่วิจารณ์ผ่านแอ๊ง ฉายทางพิเศษของ อาจี ก่อนลงเน็ตฟลิกซ์
คีแกน เด็กหนุ่มวัยรุ่นผู้กำพร้าชาวไอริชผู้เปี่ยมด้วยความเป็นมิตรและนิสัยดี เขาอาศัยอยู่กับคุณตาคุณยายอย่างอบอุ่นในเมืองเล็ก ๆ ริมชายฝั่ง คุณตาของเขาทำหน้าที่คอยส่องไฟให้กับประภาคารประจำเมืองที่สามารถช่วยเหลือเรือไม่ให้ชนหิน กระทั่งวันหนึ่งคุณตาของเขาได้ฝากฝังอะไรบางอย่างไว้ก่อนที่จะจากโลกไป
คีแกนผู้ที่เคว้งคว้างตัดขาดจากทุกอย่างตัดสินใจออกไปสูดอากาศนอกเมืองและได้ถูกไล่ล่าโดยฝูงแกะอันธพาล กระทั่งได้รับความช่วยเหลือจากเพื่อนสนิทหญิงชาวสเปนอย่าง โมยา แต่พวกเขา
ก็ดันหลุดไปในดินแดนมหัศจรรย์ถิ่นของกวางยักษ์พันธ์ไอริชที่คอยเต้นรำสไตล์ยุโรปที่เรียกว่า “ริเวอร์แดนซ์” ให้สายน้ำไหลลงแม่น้ำคอยเลี้ยงชีวิตของคนที่อาศัยตั้งแต่หลายศตวรรษ ตำนานเล่าลือกันว่ามีนายพรานโฉดต้องการจะล่าพวกมันเพื่อเอาเขาวิเศษไปใช้ปลดปล่อยความชั่วร้าย รีวิวอนิเมะ
และผู้อยู่เบื้องหลังทั้งหมดก็มาจากคนที่พวกเขาคาดไม่ถึง พวกเขาต้องออกเดินทางค้นหาตัวตนเพื่อปกป้องดินแดนมหัศจรรย์และเมืองของพวกเขาจากความชั่วร้ายที่ดันมีอยู่จริง และผลักดันขีดจำกัดของตัวพวกเขาเพื่อเอาชนะความกลัวในจิตใจไปให้ได้ก่อนทุกอย่างจะสายไป
เรื่องย่อฟังดูน่าสนใจ แต่พอดูไปเรื่อย ๆ กลับเต็มไปด้วยการเดินเรื่องตามสูตรที่แย่ ไร้น้ำหนัก เบาโหวงไปด้วยมุกตลกแป้ก ๆ ที่เหมือนรู้ตัวว่ามันแป้กแต่ก็ยังจะเล่น และการผจญภัยที่พูดไม่ได้เต็มปากว่ามันเป็นการผจญภัยด้วยซ้ำ อีกทั้งยังเต็มไปด้วยพล็อตโฮลและความไม่สมเหตุสมผลที่มาแบบงง ๆ ไม่มีการขยี้เรื่องราวหรืออะไรสำคัญ เหมือนต้องการจะเล่าให้มันผ่าน ๆ ให้มันจบ ๆ ไป มันเลยเป็นอนิเมชั่นที่ดูได้ แต่ให้กลับมาดูอีก ก็คงไม่เอา
เพราะมันทั้งน่าเบื่อ ฉากของเรื่องที่เหมือนเอามาเป็นมุกเชื่อมกับสถานการณ์ต่อไป แต่ไม่มีการปูอะไรเลย กลายเป็นเข้ามาทำให้เรื่องราวเอื่อยเฉื่อยช้า แต่เรื่องการนำเสนอการเต้นรำที่หนังจงใจขายก็ทำได้ดี แต่พอมันมาอยู่ในอนิเมชั่น มันเหมือนไม่รู้ว่าจะเป็นอนิเมชั่นแบบไหน ผจญภัยหรือการเต้นรำสนุกสนาน
อีกทั้งปมของตัวละครก็ถูกพูดขึ้นมาแบบไม่ได้สื่ออะไรกับเรื่องราว องค์ประกอบที่ถูกกล่าวถึงก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย ที่น่าเกลียดสุดคือเอนเครดิตของหนังเรื่องนี้ ยาวประมาณ 1 ใน 4 ของเรื่องราว ตลอดยี่สิบนาทีนั้นมีแต่เพลงริเวอร์แดนซ์ที่เปิดไล่แทบจะทุกเพลงของเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบ เหมือนกับเอาการเต้นกับเวทมนตร์มาผูกโยงให้มันเป็นเรื่องเดียวกัน กลายเป็นประดักประเดิกและไม่น่าสนใจไปโดยปริยาย จนดูจบแล้วก็คือลืม ๆ ไปเลยก็ยังได้
ตัวละครคือหนึ่งในจุดอ่อน ไม่มีมิติ แบนราบมากตั้งแต่ตัวเอก ตัวสมทบ หรือแม้แต่ตัวร้าย อย่างคีแกนที่ปูมาว่าเป็นคนดี นิสัยอบอุ่น แตพอเสียตาก็กลายเป็นหลีกหนีทุกอย่างเพราะกลัวความมืด อันนี้งงมา แถมเคลียร์ปมแบบงงมาก ๆ คือเดินหน้าปะทะกับปัญหาเอาดื้อ ๆ ไม่มีชั้นเชิง แม้แต่โมย่า ตัวละครหญิงที่เหมือนจะมาคอยซัพพอร์ทตัวเอกและคอยช่วยให้ตัวละครนึงเต้น แต่ก็ไม่ได้มีความสำคัญอะไร
แถมบุคลิกก็ดูไม่น่าเอาใจช่วย เหมือนเขียนมาเป็นตัวรองให้คีแกนไปงั้น ๆ เหล่ากวาง ๆ ก็ออกแบบให้หุ่นหลากหลายดูดีหลายแบบ แต่เหมือนมาเป็นตัวตลก และแค่ส่วนหนึ่งของพล็อตเมื่อเทียบกับตัวแพทริค กวางสุดหล่อเท่ที่เป็นตัวแทนของพลังเวทมนตร์ที่พอจะมีฉากชวนอึ้ง เราก็ไม่อินอะไรเลย
รีวิว Riverdance: The Animated Adventure
ยังไม่รวมกับตัวร้ายนายพรานสุดกลวงที่มาแค่ไม่กี่ช่วงและแทบไม่ทำอะไร เพราะตัวเอกไม่ฉลาดเองเลยพลาดพลั้ง ไหนจะพวกแกะอันธพาลที่ใส่มาให้ตัวเอกวิ่งหนี เหล่ากบที่ออกเดินทางคู่ขนานเพื่อตามหาอะไรบางอย่าง ตัวละครเหมือนมาจากคนละเรื่องเดียวกันและทำให้กลายเป็นไม่มีเคมี ไม่มีอะไร แม้แต่ฉากเศร้าที่พยายามบิ๊วอยู่และก็ผ่านไปดื้อ ๆ เหมือนกับต้องรีบเคลียร์ ๆ เรื่องให้จบ งบทำจะหมด
ประเด็นสำคัญก็เหมาะสำหรับคนดูในวัยเด็กกับครอบครัว ไม่ว่าจะเป็น อย่าไปกลัวต่ออันตรายต่าง ๆ เราต้องกล้าลุกขึ้นมาข้ามผ่านความโศกเศร้าอย่างไม่เสแสร้งทำตัวเข้มแข็ง หน้าที่คือสิ่งที่เราต้องรับผิดชอบ ห้ามประมาทเลิ่นเล่อเพราะอาจจะส่งผลร้ายในภายหลัง การไม่ติดอยู่กรอบ ลุกขึ้นมาทำในสิ่งที่ตัวเอกถนัดและรู้จักปล่อยวางจากความเจ็บปวดเพื่อตัวของตัวเอง เวทมนตร์อาจไม่มีอยู่จริง แต่สิ่งมหัศจรรย์สามารถเกิดขึ้นได้ในโลกใบนี้
เพราะนั่นคือความเป็นไปได้ในล้านของจักรวาล แรงบันดาลใจเกิดขึ้นได้เมื่อเราผ่านเรื่องราวร้าย ๆ และอย่าลืมที่จะออกมาเต้นรำริเวอร์แดนซ์ เพื่อให้ธรรมชาตินั้นมีสายน้ำหลั่งไหลตามความเชื่อของยุโรป อย่าปล่อยให้ธรรมชาติต้องเหนื่อย มนุษย์ก็ต้องช่วยกันดูแลรักษาธรรมชาติ และช่วยเหลือพวกพ้องของมนุษย์ไปด้วยกันไม่ว่าจะมากหรือจะน้อยมันก็สำคัญทั้งนั้น
องค์ประกอบของเรื่องก็ต้องยอมรับว่าทำออกมาดีกว่าหนังการ์ตูนแผ่นแต่ก็ไม่สามารถเอาไปฉายในโรงอย่างแน่นอน เพราะดูไม่มีอะไรโดดเด่นเลย การออกแบบตัวละครก็แบนราบและขาดความน่าสนใจ งานภาพที่ทำออกมาแบบผ่าน ๆ แต่จะมีโดดเด่นคือการถ่ายฉากเต้นริเวอร์แดนซ์กลับดูดีเป็นธรรมชาติและเร้าอารมณ์พอสมควรเพราะได้ เพลงใหม่จากบิล วีแลน ผู้ประพันธ์เพลง Riverdance ที่คว้ารางวัลแกรมมี่ จนเหมือนเห็นคนกำลังเต้นรำจริง ๆ รีวิวอนิเมะออนไลน์
ความรู้สึกหลังดู
ทำให้เข้าใจแล้วว่าหนังอยากจะขายการเต้นนี้ให้เด็ก ๆ ดู แต่พอมันมาถี่ ๆ และพล็อตที่ไม่น่าสนใจก็ยิ่งฉุดให้หนังดิ่งลงไปอีก กลายเป็นเบื่อที่จะดูและไม่มีความสำคัญอะไรกับเรื่องราว ในส่วนของเสียงพากย์ก็ทำออกมาได้ดีแต่พอช่วงเสียงออกอาการตามต้นฉบับ ตัวเอกเสียงจะเป็นผู้หญิงเด็ก ๆ ส่วนของไทยนั้นจะเป็นเสียงผู้ชายห้าว ๆ ทำให้ขัดหูไปเล็กน้อยเพราะมีหลายฉากมาก แต่ถือว่าพากย์ได้ดีตามมาตรฐานและทำให้เราดูต่อได้จนจบได้
Riverdance: The Animated Adventure อนิเมชั่นที่ไม่มีอะไรชวนสนุก น่าเบื่อตลอดทั้งเรื่อง ไม่มีอะไรเลยที่น่าสนใจ ทั้งตัวละครที่ดูน่ารำคาญและไร้มิติให้ติดตาม การบิ๊วเรื่องราวที่ไม่ช่วยให้เส้นเรื่องแข็ง ฉากไม่จำเป็น พล็อตโฮลบาน ขายการเต้นแบบ ริเวอร์แดนซ์ แบบเทพนิยายสูตรสำเร็จ แต่แย่กว่ามาก สำหรับเด็กแล้วคงดูผ่านได้เพลิน ๆ เพราะคติสอนใจก็ดีพอใช้ให้ทำตาม ส่วนถ้าใครอยากเปิดดูขำ ๆ ข้ามไปเถอะครับ ไม่คุ้มกับเวลาที่เสียไปหนึ่งชั่วโมงกว่าหรอกครับ
ในหมู่บ้าน River’s End ของไอร์แลนด์ เด็กชายชื่อคีแกน (แซม ฮาร์ดี้) ได้รับการเลี้ยงดูจากคุณย่า (พอลลีน แม็คลินน์) และคุณปู่ (เพียร์ซ บรอสแนน) และเติบโตขึ้นมาเรียนรู้ประเพณีและหางของชาวไอริช เช่น ตำนานของเมกาโลเซอรอส จิกันเตอุส ผู้ซึ่งการเต้นรำยังคง แม่น้ำและชีวิตมีชีวิตอยู่และของประภาคารซึ่งรักษาตัวแทนแห่งความมืด The Huntsman (Brendan Gleeson) ดูอนิเมะออนไลน์
การแสดง Riverdance เป็นหลักสำหรับการเต้นรำและดนตรีของชาวไอริชไม่มีเรื่องราวหรือเรื่องราวที่ครอบคลุมดังนั้นจึงเข้าใจได้ในระดับหนึ่งที่ผู้สร้างภาพยนตร์จะสร้างขึ้นมา แต่ภาพยนตร์เรื่องนี้รู้สึกผิดจริง ๆ กับการตายของคุณปู่ของคีแกนซึ่งได้รับการปฏิบัติ ด้วยน้ำหนักที่ต้องการประมาณ 20 วินาทีก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นเพลง Riverdance และท่าเต้นประกอบทันที และเมื่อฉันพูดทันที ฉันหมายถึงยังคงอยู่ในชุดงานศพของพวกเขา
มีเรื่องย่อยที่ไม่สบายใจจริงๆ ตลอดทั้งเรื่อง ซึ่งคีแกนถูกโจมตีด้วยความกระปรี้กระเปร่าที่กระฉับกระเฉงจากชุมชนและงานเฉลิมฉลอง และมันทำให้คนหูหนวกจริงๆ ในบริบทนี้ เพราะความโศกเศร้าที่ความตายของคนที่คุณรักไม่ใช่สิ่งที่คุณทำได้เพียงแค่ “เต้นไป” ” และความจริงที่ว่าทั้งหมดนี้เกิดขึ้นหลังจากงานศพของคุณปู่เพียงไม่กี่ชั่วโมงก็เป็นเรื่องที่น่ายินดีจริงๆ ภาพยนตร์เรื่องนี้เขียนขึ้นโดย Dave Rosenbaum และ Tyler Werrin
และร่วมกำกับโดย Rosenbaum ซึ่งเคยทำงานด้านการผลิตให้กับภาพยนตร์ Illumination Entertainment และ “mini-movies” หลายเรื่อง มีความรู้สึกว่าพวกเขากำลังพยายามจับภาพนั้นอยู่ สุนทรียศาสตร์ที่เด้งขึ้นสำหรับแอนิเมชั่น และมันไม่เวิร์คสำหรับโทนเสียงนี้
นอกเหนือจากการได้รับคำแนะนำที่ไม่ดีจากการสูญเสียร่างของพ่อแม่/ผู้ปกครอง ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้รับคำแนะนำที่ไม่ดีจากการ์ตูนเรื่องโล่งอกและองค์ประกอบที่หยิ่งผยองกับ Lily Singh และ Jeramine Fowler ขณะที่ Penny และ Benny เล่น Megaloceros Giganteus “ตลก” ที่ดูโอที่พ่นคำสแลงและสมัยใหม่อย่างน่ารังเกียจ บทสนทนาในการแสดงที่สะใจที่สุดที่ฉันเคยได้ยินในภาพยนตร์แอนิเมชั่นเรื่องล่าสุดที่มีบทพูดที่ประจบประแจงจริงๆ เช่น “Pull the alarm cuz Penny’s on fire” หรือ “OMG”
นอกจากนี้เรายังมีสิ่งมีชีวิตจำนวนหนึ่ง เช่น กบและแกะที่มีอารมณ์ขันเหมือนมินเนี่ยน ซึ่งมีแต่ข้ออ้างที่มากขึ้นสำหรับการแส้เสียง รวมทั้งเรื่องตลกผายลมหลายๆ ครั้ง และฉากที่แกะทำ “สิ่งที่เกี่ยวกับบอล” จาก Critters 2
ฉันไม่ได้ล้อเล่น องค์ประกอบหนึ่งที่ฉันคิดว่าใช้ได้ดีพอสมควรคือบทบาทคู่ของเพียร์ซ บรอสแนนในฐานะแพทริกและปู่ ซึ่งถึงแม้จะไม่ได้ถูกประหารชีวิตอย่างไร้ที่ติ แต่อย่างน้อยก็ดูเหมือนว่าจะมีความคิดที่ดี และถึงแม้จะมีการออกแบบตัวละครที่ดูเหมือนส่วนผสมของเอลเมอร์ ฟัดด์ และ Doctor Robotnik ฉันชอบ Brenden Gleeson ในบทบาทของ The Huntsman มากกว่า แม้ว่าเขาจะไม่ค่อยได้ใช้อะไรดีก็ตาม
ฉันจะบอกว่าเพลงและท่าเต้นทำได้ดีพอสมควรและพวกเขาพยายามจับรูปแบบและพลังงานที่เห็นในการแสดง แต่ด้วยการแสดงที่เป็นอย่างที่มันเป็นมักจะรู้สึกเหมือนภาพยนตร์มักจะหยุดตายเพียงเพื่อที่จะได้มี ท่าเต้นจากการแสดงบนเวทีจริง ๆ
เพราะเมื่อเต้นเสร็จ ตัวละครหลักของเราอย่างคีแกนและโมยามักจะถูกผลักไปที่แบ็คกราวด์ในขณะที่มันเกิดขึ้น และโดยพื้นฐานแล้วมันก็หยุดนิ่งในเรื่องจนกว่าการเต้นจะจบลง เนื้อเรื่องก็น่ารักเน๊าะ
