รีวิว Shokugeki No Soma ยอดนักปรุง
เรื่องราวของ ยอดนักปรุงโซมะ เป็นอีกหนึ่งอนิเมะที่มีเนื้อเรื่องหลายซีซัน แม้ว่ามังงะภาค 5 จะจบไปแล้ว แต่ก็มีแฟน ๆ อนิเมะหลายคนลุ้นให้มีภาคต่อ ๆ ไป เนื่องจากช่วงนี้ผู้เขียนกำลังไล่เก็บอนิเมะที่ยังไม่เคยดู
และก็มานึกขึ้นได้ว่ายังไม่เคยดูแนวทำอาหารเลย ก็เลยแวะเข้าไปดู Shokugeki No Soma หรือชื่อเรื่องไทยก็คือ ยอดนักปรุงโซมะ และต้องบอกตามตรงมีหลายจุดในอนิเมะที่น่าสนใจ และน่าตกใจ และวันนี้เราก็จะมารีวิวอนิเมะเรื่องนี้แบบละเอียด ๆ เลย
ซึ่ง ดูจากชื่ออาจเข้าใจว่าเป็นเรื่องราวของคนรักการทำอาหารปกติทั่วไป แต่จริง ๆ ก็มีพล็อตเรื่องที่น่าสนใจมาก ๆ เป็นเรื่องของหนุ่มน้อย “ยูคิฮิระ โซมะ” หนุ่มนักเรียนมัธยมปลาย ที่ชื่นชอบการทำอาหารมาก ๆ เขามักจะเป็นลูกมือในร้านอาหารของพ่อของเขา
แต่แล้วเพราะพ่อของเขาได้ตัดสินใจกลับไปทำงานในภัตตาคาร ร้านอาหารจึงต้องถูกปิด และพ่อของเขาก็ส่งเขาไปยังโรงเรียน “โทสึกิ” โรงเรียนสอนทำอาหารที่ขึ้นชื่อเสียงเรื่องความโหด และความเคร่งครัด และเพราะการนี้เอง จึงทำให้มีอัตราเด็กจบจากโรงเรียนนี้น้อยนิดมาก ๆ เพื่อให้พ่อยอมรับความสามารถของเขา เขาจึงตั้งเป้าจะเป็นที่หนึ่งของโรงเรียน
แต่นั้นมันก็ยากมาก ๆ เพราะโรงเรียนนี้มีแต่คนที่หมายมั่นจะเป็นที่หนึ่งในเรื่องการทำอาหารให้ได้ แน่นอนว่าบททดสอบแรกของโซมะก็คือการพัฒนาการทำอาหารให้ทุกคนยอมรับ เพื่อพิสูจน์ว่า แม้จะเป็นร้านอาหารข้างทางก็สามารถปรุงอาหารให้ออกมาอร่อยได้ไม่แพ้ภัตตาคารหรูเลย
ยูคิฮิระ โซมะ เด็กหนุ่มที่หลงใหลในการทำอาหารมาก ๆ ตัวเขานั้นลุกขึ้นมาจับมีดทำอาหารตั้งแต่อายุ 3 ขวบ ว้าวมากเลยใช่ไหมล่ะค่ะ นอกจากนี้เขาคนนี้ยังมีไอเดียการทำอาหารที่บรรเจิดและสร้างสรรค์จนทำหลายคนอึ้งและทึ่งอยู่บ่อยครั้ง แต่นิสัยแปลก ๆ ของเขาก็มีอยู่ เพราะไอเดียบรรเจิดของเขาที่มักจะสรรหาประยุกต์อาหารใหม่ ๆ ออกมา แต่บางครั้งมันก็แป๊กจนทานไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่รู้ว่ามันทานไม่ได้ก็ยังชอบเอาไปแกล้งให้คนอื่นลองชิม =..= ก็นั่นแหละค่ะ โซมะคุงของพวกเราเอง
นาคิริ เอรินะ หญิงสาวที่เรียกว่ามี “ลิ้นเทพ” อ่าาา ได้ยินแบบนี้อย่าเพิ่งจิตใจเกเรคิดไปไกล ลิ้นเทพที่ว่าก็คือ สัมผัสการรับรสที่วิเศษมาก ๆ สามารถรับรู้รสได้ดีเยี่ยม นั่นเลยทำให้เธอได้เติบโตและกลายมาเป็นสุดยอดนักเรียนดีเด่นประจำโรงเรียน
แต่ก็นะ ถึงจะสวยแต่ก็แอบปากร้ายไปนิด เปิดตัวมาด้วยการดูถูกฝีมือการทำอาหารของพระเอกของเราซะงั้น ทั้ง ๆ ที่อาหารอร่อย แต่กลับบอกไม่อร่อย และประเมินให้ไม่ผ่านซะงั้น แต่สุดท้ายพระเอกของเราก็ได้เข้าเรียน และกลายเป็นคนที่ทำให้เธอกังวลว่าเขาจะมาเกะกะเส้นทางของเธอ แต่ก็ไม่รู้น้าาา ว่าสุดท้ายแล้วความสัมพันธ์ของสองคนนี้จะลงเอยอย่างไรกันน้า
รีวิว Shokugeki No Soma ยอดนักปรุง
ทาโดโคโระ เมกุมิ เพื่อนสาวของพระเอกที่ไม่มีความมั่นใจในฝีมือของตัวเองเลย จนทำให้ทุก ๆ บททดสอบในการทำอาหารมักจะได้คะแนนแย่ ชีวิตนักเรียนแขวนอยู่บนเส้นด้ายไม่รู้จะโดนไล่ออกวันไหน แต่หลังจากพบกับโซมะเข้า เธอก็ค่อนข้างมั่นใจในฝีมือของตัวเองขึ้นมาบ้าง และชอบที่จะอยู่ทำอาหารคู่กับเขาไปเรื่อย ๆ
ทาคุมิ อัลดินี อีกหนึ่งเด็กหนุ่มชั้นปีเดียวกับพระเอก ที่มีฝีมือการปรุงอาหารที่โดดเด่นไม่แพ้โซมะเลย แต่นิสัยกับต่างกันคนละขั้วเลย ค่อนข้างจะไม่ค่อยเป็นมิตรกับใคร ดูเผิน ๆ เหมือนหยิ่ง แต่จริง ๆ แล้วก็มีมุมตลกอยู่สูงมาก เขาค่อนข้างจะมีความทะเยอทะยานและมุ่งมั่นที่จะเหนือกว่าใคร ๆ โดยเฉพาะโซมะ แต่ถึงกระนั้นบางครั้งเขาก็ได้แสดงความห่วงใยโซมะออกมาให้ได้เห็นเช่นกัน
ความโดดเด่นคือการทำอาหารที่เป็นมากกว่าการทำอาหาร นักเรียนจะไม่ได้แค่แข่งกันอย่างเดียว แต่จะมีเทคนิคและลีลาในการทำอาหารใหม่ ๆ อยู่เสมอ เรื่องนี้จะเน้นทำบรรยากาศการปรุงการแข่งขันทำอาหารให้ออกมาในรูปแบบคล้าย ๆ สงครามการทำอาหาร แต่ภาพสวยมาก ๆ ทั้งขั้นตอนอาหาร รวมถึงหน้าตาอาหารนั้นสวยและน่ากินมาก ๆ
ไม่เคยดูอนิเมะแล้วรู้สึกหิว น้ำลายสอ กลืนน้ำลายตามบ่อยขนาดนี้เลย อีกทั้งการบรรยายวิธีทำอาหารยังละเอียดจนสามารถจดเก็บไว้ ( เผื่อจะลองทำตาม ) ได้ด้วย ผู้เขียนนั้นสนใจข้าวหน้าผงโรยข้าว ที่มีโจทย์ว่าต้องใช้ไข่เป็นวัตถุดิบ
ซึ่งโซมะก็ได้นำไข่มากวนเป็นชิ้น ๆ แล้วโรยใส่บนข้าวพร้อมกับเจลลี่ซุปก้อน ตอนเจลลี่ซุปมันค่อย ๆ ละลายผสมกับข้าวและไข่ อู้ยยยย ภาพเขาทำออกมาดีมาก มันน่ากินมาก ๆ เลย ไหนจะข้าวหน้าเนื้อโรยกระเทียมและหัวหอมอีก ภาพสวยชวนน้ำลายสอจริง ๆ นะคะคุณ ผู้เขียนก็ว่าจะไปลองทำดู ถ้าทำแล้วกินได้จะมารีวิวนะคะ ฮ่าๆๆๆ
ความรู้สึกหลังดู
แน่นอนว่าเรื่องแรกที่ประทับใจคือ “เรื่องภาพ” ทุกขั้นตอนการทำอาหาร รวมถึงหน้าตาอาหารเป็นภาพที่มีสีสันสวย ให้ความรู้สึกว่าเป็นอาหารที่มีอยู่จริง ๆ ไม่ใช่แค่อาหารลายเส้นง่าย ๆ ในการ์ตูนเท่านั้น ส่วนต่อมาก็คือการให้ความสำคัญกับการทำอาหาร ไม่ใช่แค่บรรยายขั้นตอนการทำเท่านั้น แต่ยังชูโรงเกี่ยวกับหัวใจหลักในการเลือกวัตถุดิบ ใส่ใจผู้คนที่กิน
อีกทั้งอนิเมะยังยกเรื่องความคิดที่ต่างกันระหว่างอาหารที่อร่อยต้องเป็นอาหารหรูหรา กับอาหารแบบไหนก็อร่อยได้ถ้าคนปรุงตั้งใจออกมา แต่สุดท้ายแล้วไม่ว่าจะเป็นอาหารแบบไหน เราก็จะได้เห็นความตั้งใจในการปรุงอย่างเอ่อล้น และยังนำเสนออาหารหลากหลายประเทศ ไม่ใช่แค่อาหารญี่ปุ่นเท่านั้น อนิเมะดึงความโดดเด่นของอาหารเหล่านั้นออกมาได้ดีเยี่ยม
อย่างสุดท้ายคือความพยายามของโซมะ ถึงแม้เขาจะเก่งและมีพรสวรรค์มาก แต่จริง ๆ เขาก็แข่งไม่เคยชนะพ่อเขาเลยสักครั้ง เพราะเขาแพ้มาโดยตลอด เพราะฉะนั้นการออกไปเจอกับคู่แข่งที่เก่งกาจเขาก็เลยไม่ตื่นเต้นและประหม่า
แต่จะว่าไป…การแพ้พ่อตัวเองเกือบ 500 ครั้งนั้นถ้าเป็นผู้เขียนคงมีท้อบ้างแหละ ในเรื่องเราจะเห็นว่าเขาดูเป็นคนที่คิดบวก ถึงจะแพ้ หรือพลาดแต่เขาก็จะพยายามพลิกแพลงสถานการณ์และเดินหน้าต่อไป ไม่แน่ว่า โซมะ อาจจะเป็นแรงบันดาลใจให้หลาย ๆ คนยืนหยัดสู้เพื่อฝันและความชอบของพวกเขาต่อไปก็เป็นได้
บอกตามตรงว่าเป็นคนที่เข้าใจอนิเมะดี ไม่ว่าจะเป็นฉากเซอร์วิสต่าง ๆ นานา หรือแม้แต่ฉากที่โดดเด่นเรื่องเพศ ส่วนตัวไม่ได้ติดขัดและทำใจดูได้ตามปกติ ซึ่งถ้าดูจากชื่อเรื่อง หรือต่อให้อ่านเรื่องย่อก็ไม่คิดว่าเรื่องนี้จะมีเซอร์วิส แถมมีเยอะซะด้วยซิ เรื่องนี้จะมีฉากวับ ๆ แวม ๆ ค่อนข้างเยอะ โดยเฉพาะการบรรยายเทียบเคียงถึงรสชาติว่ามันอร่อยปานใด
แต่ว่า… แต่ละฉากนั้นดันอธิบายแบบสองแง่สามง่าม ก็ถ้าใครไม่รู้ ไม่ได้มองว่าเราดูอะไรแล้วฟังแต่เสียงก็อาจคิดว่าดูการ์ตูนอย่างว่าได้ เข้าใจแหละอนิเมะพยายามอธิบายถึงความฟินในรสชาติที่นุ่มลึกทะลุจิตวิญญาณแต่มันแอบเยอะไปนิด ฉากมาอย่างเดียวไม่ว่า
แต่เสียงนี่ซิ ถึงกับต้องรีบเบาเสียงลงเลย ในความรู้สึกส่วนตัวแอบรู้สึกว่า จริง ๆ ใช้ฉากการบรรยายแบบอื่นก็ได้ อาหารทะเลที่นุ่มลึก ทำไมต้องนางเหงือกที่โดนผู้ชายกอดรัด สัมผัสกายกันแบบนั้น เอาแค่ดำดิ่งลงในทะเลลึกที่ประกายไปด้วยความสวยงามก็น่าจะได้แล้ว ก็นั่นแหละ เลยขอหักคะแนนฉากเซอร์วิสและความล่อแหลมตรงนี้นิดหนึ่ง
โดยรวมแล้วก็เป็นอนิเมะที่สนุกครบเครื่องอยู่เลย ทั้งภาพสวยชวนหิวตาม เสียงซาวน์เอฟเฟกต์ต่าง ๆ ก็ดี ส่วนเรื่องความสนุกต่าง ๆ นานาก็ดีค่ะ มีความลุ้นจากการแข่งขันในการทำอาหาร อยากรู้ว่าพระเอก หรือเพื่อน ๆ ของเขาจะทำอย่างไรเพื่อคว้าชัยชนะมากันน้า
และความตลกโบ๊ะบ๊ะก็มีสูงมากเช่นกัน สรุปโดยการให้คะแนนจะขอให้อยู่ที่ 8 เต็ม 10 สำหรับฉากเซอร์วิสขอหักสองคะแนนเลย เยอะจนงงว่าทำไมอนิเมะปรุงอาหารถึงมีฉากเซอร์วิสเยอะขนาดนี้ แต่ถ้าใครไม่ติดขัดส่วนนี้คาดว่าคงจะดูได้อย่างสนุก ไม่ติดใจใด ๆ
และนี่ก็เป็นรีวิวที่มาจากความรู้สึกของผู้เขียนทั้งหมด ถือว่าเป็นอีกหนึ่งอนิเมะที่ทำออกมาดีไม่แพ้เรื่องอื่น ๆ เลย ยังไงถ้าคุณผู้อ่านคนใดยังไม่เคยรับชมเลย ก็สามารถรับลองไปชมกันได้แล้วที่ TrueID ค่ะ สุดท้ายนี้หากใครที่รู้สึกชอบบทความนี้ก็แชร์ออกไปได้เลยนะคะ
โซมะ ยูกิฮิระ ตัวเอกทำงานในร้านอาหารของพ่อและหวังว่าสักวันหนึ่งจะก้าวข้ามทักษะการทำอาหารของพ่อ นอกจากนี้ เขายังเชื่อด้วยว่าวันหนึ่งเขาจะเข้ามาบริหารร้านอาหาร แต่เมื่อพ่อของเขาไปทำงานต่างประเทศและปิดร้านอาหาร เขาก็พบว่าตัวเองอยู่ที่ Totsuki Culinary Academy อันทรงเกียรติ
โรงเรียนสอนทำอาหารที่ผู้สำเร็จการศึกษาที่ดีที่สุดและล้มเหลวแม้แต่การทดสอบเดียวจะนำไปสู่การขับไล่ทันที! ในวันแรกที่ไปที่นั่น เขาประกาศว่าไม่เพียงแต่เขาจะสำเร็จการศึกษาเท่านั้น แต่ยังคาดหวังที่จะเป็นนักเรียนชั้นยอดอีกด้วย! นี่ไม่ได้ทำให้เขาเป็นที่นิยมในหมู่นักเรียนคนอื่นๆ มากนัก แต่เมื่อซีรีส์ดำเนินไป เขาก็ผ่านการทดสอบหลังการทดสอบตลอดจนความท้าทายกับคู่แข่ง ในช่วงเวลานี้ เขายังช่วยเหลือผู้อื่นและแม้กระทั่งเสี่ยงตำแหน่งที่โรงเรียนเพื่อสนับสนุนผู้ที่เขาเชื่อว่ากำลังได้รับการปฏิบัติอย่างไม่ดี ตอนจบละครดังแต่ยังเรียนไม่จบ
ซีรีส์นี้ค่อนข้างสนุก โซมะก็สนุกดีถ้าตัวเอกค่อนข้างหยิ่งและนักแสดงสมทบก็สนุกสนานด้วย อาหารเกือบจะเป็นดาวเด่นของการแสดงพอๆ กับตัวละคร และเราถูกทิ้งไว้อย่างไม่ต้องสงสัยเมื่อกรรมการเพลิดเพลินกับอาหารจานใดจานหนึ่ง… ปฏิกิริยาของพวกเขาเกือบจะเป็น ‘ภาพโป๊อาหาร’ อย่างแท้จริง
เนื่องจากพวกมันแสดงให้เห็นในสภาพที่ติดกับความปีติยินดีทางเพศ! สิ่งนี้ไม่ได้ทำไกลเกินไป มันเป็นเพียงข้ออ้างสำหรับบริการพัดลมระดับปานกลาง การแข่งขันที่หลากหลายนั้นน่าตื่นเต้นอย่างน่าประหลาดใจ และเป็นเรื่องที่น่าสนใจเสมอที่จะเห็นว่าตัวเอกแต่ละคนจะทำอาหารอะไรแปลกใหม่บ้าง เมื่อพวกเขาผสมผสานรูปแบบการทำอาหารจากแหล่งต่างๆ น่าแปลกที่เราไม่เคยเห็นนักเรียนได้รับการสอนอะไรเลยจริง ๆ
