รีวิว Winnie the Pooh
หมีพูห์ หรือ วินนี-เดอะ-พูห์ ( Winnie-the-Pooh) เป็นตัวละครหมีที่สร้างขึ้นโดย เอ. เอ. มิลน์ และตีพิมพ์ครั้งแรกเมื่อ 14 ตุลาคมค.ศ. 1926 ในหนังสือเรื่อง วินนี-เดอะ-พูห์ และ เดอะเฮาส์แอตพูห์คอร์เนอร์ (1928) เนื้อเรื่องในหนังสือมีลักษณะคล้ายกับ ป่าแอชดาวน์
ในเมือง อีสต์ซัซเซก ในประเทศอังกฤษ โดยชื่อ วินนี มาจากชื่อตุ๊กตาหมีของทหารชาวแคนาดานายหนึ่ง ซึ่งตั้งตามชื่อเมือง วินนีเพก ในประเทศแคนาดา นอกจากหมีพูห์แล้วเพื่อนในป่าที่ได้รับความนิยมได้แก่ พิกเลต ทิกเกอร์ และ อียอร์ต่อมา วอลต์ดิสนีย์ ได้นำวินนี-เดอะ-พูห์ มาจัดทำและได้เปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น
Winnie the Pooh (โดยไม่มีเครื่องหมายขีด) และหมีพูห์ได้กลายมาเป็นสัญลักษณ์หนึ่งของดิสนีย์
หมีที่ชื่อว่า วินนี่ เดอะ พูห์ เป็นผลงานสร้างสรรค์ของเอ.เอ.ไมลน์ ( A.A.Miline) นักเขียนชาวอังกฤษ มีชื่อเต็มว่า อลัน อเล็กซานเดอร์ ไมลน์
ตำนานของหมีพูห์เริ่มจากการที่ทหารกองทัพแคนาดาได้นำหมีน้อยตัวหนึ่ง ชื่อว่า วินนี่ เพ็ก แก่ประเทศอังกฤษ เพื่อให้เป็นสัญลักษณ์ของการร่วมรบกันระหว่างกองทัพแคนาดาและอังกฤษในสมัยสงครามโลกครั้งที่ 1 ( ค.ศ.1914-1918) หมีน้อยตัวนี้ได้ไปอยู่ที่สวนสัตว์กรุงลอนดอน ในปี 1919 ซึ่งเป็นที่ชื่นชอบของชาวลอนดอนมาก รวมถึงหนูน้อยคริสโตเฟอร์ โรบิน ลูกชายของนักเขียนชื่อเอ.เอ.ไมล์น
หนูน้อยคริสโตเฟอร์นำชื่อวินนี่ เพ็ก ไปตั้งชื่อตุ๊กตาหมีตัวโปรดว่า วินนี่ เดอะ พูห์ โดยคำว่า “ พูห์” (Pooh) เป็นชื่อของหงส์ในกวีบทหนึ่ง ต่อมาเอ.เอ.ไมลน์ จึงเริ่มเขียนเรื่องราวของวินนี่ เดอะ พูห์ และเพื่อนพ้องของมัน โดยหนังสือวางจำหน่ายเมื่อปีค.ศ.1926 หรือ 74 ปีที่แล้ว กระทั่งปี 1996 ที่ผ่านมา ยอดขายหนังสือสูงถึง 20 ล้านเล่ม แปลเป็นภาษาต่างๆมากกว่า 25 ภาษา
ในขณะเดียวกันวอลต์ ดิสนีย์ ซื้อลิขสิทธิ์หมีพูห์และนำไปสร้างการ์ตูนบนแผ่นฟิล์มในปี 1996 พร้อมกับผลิตภัณฑ์มากมายก่ายกอง ทำให้หมีพูห์เป็นตัวการ์ตูนยอดนิยมอันดับ 2 ของเด็กอเมริกันรองจากมิกกี้ เม้าส์ หมีพูห์รู้ดีว่าเขาต้องการอะไรเมื่อ “ ท้องเริ่มส่งเสียงร้อง” นั่นคือ น้ำผึ้งไง! อืม… แต่จะทำอย่างไรหากเขาพบเพียงโถเปล่าที่มีน้ำผึ้งเหนียว ๆ
ประมาณเดือนสิงหาคม ในปี ค.ศ. 1914 ซึ่งอยู่ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 1 Harry Colebourn สัตวแพทย์ชาวคานาดา ทำงานประจำที่ Fort Garry Horse ใน Winnipeg ได้ถูกส่งตัวไปประจำการที่อังกฤษ ขณะเดินทางไปอังกฤษ ขบวนรถไฟที่เขานั่งไปต้องหยุดจอดที่ White River
ใน Ontario เพื่อเปลี่ยนขบวนใหม่ ระหว่างนั้นเขาได้เห็นชายคนหนึ่งกับลูกหมีสีดำ ณ บริเวณชานชาลาของสถานีรถไฟ โดยที่ลูกหมีตัวนั้นถูกผูกกับที่เท้าแขนของเก้าอี้ที่ชายคนนั้นนั่งอยู่
หลังจากที่ Harry Colebourn พูดคุยกับชายคนนั้นทำให้เขารู้ว่า ชายคนนั้นเป็นนักล่าสัตว์ เขาจึงขอซื้อลูกหมีตัวนั้นในราคา 20 เหรียญสหรัฐ และตั้งชื่อให้มันว่า Winnie เขาได้นำ Winnie ไปอยู่กับเขาที่กองทัพด้วย ซึ่งทุกคนในกองทัพก็ถือว่า Winnie เป็นสัตว์นำโชค
ต่อมาเดือนธันวาคม ในปีเดียวกัน กองทัพที่ Harry Colebourn ประจำการอยู่ ต้องย้ายกำลังพลไปที่ประเทศฝรั่งเศส Harry Colebourn ได้ฝาก Winnie ไว้ที่สวนสัตว์ที่กรุงลอนดอน และเขาคาดการณ์ว่าประมาณ 2 สัปดาห์เขาคงจะเสร็จภารกิจ
และกลับมารับ Winnie ได้ แต่เหตุการณ์ไม่ได้เป็นดังที่เขาคิดไว้ สงครามสงบประมาณปี ค.ศ. 1918 Harry Colebourn กลับมาที่สวนสัตว์อีกครั้งเพื่อมารับ Winnie แต่เขาพบว่า Winnie อยู่อย่างมีความสุข ณ สวนสัตว์แห่งนี้ ทั้งคนเลี้ยงและคนที่มาเที่ยวในสวนสัตว์ รักมันมาก เขาจึงตัดสินใจปล่อยให้ Winnie อยู่ที่สวนสัตว์ตามเดิม และมาเยี่ยม Winnie เสมอเมื่อมีโอกาส
จนกระทั่ง Winnie เสียชีวิตลงเมื่อวันที่ 12 พฤษภาคม ปี ค.ศ.1934 ส่วน Harry Colebourn ได้กลับมาประจำการอยู่ที่ทำงานเก่าของเขา Fort Garry Horse ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1921 โดยทำหน้าที่เป็นสัตวแพทย์ ประจำกองทัพ จนกระทั่งเขาเสียชีวิตเมื่อปี ค.ศ. 1947
รีวิว Winnie the Pooh
วินนี่ เดอะ พูห์
วินนี่ เป็นหมีที่น่ารัก เป็นสิ่งที่ใช้แทนความนุ่มนวลและอ่อนโยน เป็นหมีที่มีสมองอันเล็กน้อยจึงไม่แปลกที่เขาจะไม่ฉลาดในหมู่เพื่อนๆของเขา แต่ก็มีความผูกพันกันเป็นอย่างดี ซึ่งเพื่อนๆได้ยกย่องให้พูห์เป็นผู้นำ แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดของพูห์กลับเป็นน้ำผึ้งและจะหิวอยู่ได้ตลอด ไม่ว่าสิ่งใดจะเงียบอยู่แต่ท้องของพูห์ก็จะร้องดังขึ้นมาเสมอ (พากย์เสียงภาษาไทยโดย ศรัณย์ ทองปาน)
พิกเล็ต
พิกเล็ต หมูน้อยผู้อ่อนโยนและถ่อมตัว เป็นหมูที่ตัวเล็กมากแต่ใจของเขาไม่ได้เล็กด้วย เขาใจกว้างในหมู่เพื่อน พิกเล็ต ไม่ค่อยที่จะกระตือรือร้นที่จะทำอะไรซักอย่าง และชอบพูดติดอ่างในบางครั้ง กลัวในสิ่งที่ยังไม่รู้แน่ว่ามันเป็นอะไร เขารักเพื่อนๆของเค้ามากโดยเฉพาะหมีพูห์ และยังมีอารมณ์เป็นศิลปินด้วยชอบร้องเพลงและแต่งกลอนให้เพื่อนๆฟัง (พากย์เสียงภาษาไทยโดย ทวี ศรีประดิษฐ์ (อดีต), วิรัตน์ สิงหเดชากุล (ปัจจุบัน)
ทิกเกอร์
ทิกเกอร์ เสือที่ใช้หางของตัวเองกระโดดไปไหนมาไหนได้เหมือนกับสปริง ในตัวของทิกเกอร์ เต็มไปด้วยความสนุกสนานอย่างที่สุด เขามักจะแบ่งความสนุกกับเพื่อนของเขาเสมอ แต่ยกเว้นกับ แร็บบิท ที่เขาไม่ค่อยอยากจะสนุกด้วย เป็นเสือที่ชอบใช้คำพูดที่ผิดๆ ชอบโอ้อวดพูดอะไรเกินจริง เป็นตัวป่วนที่สุดในหมู่เพื่อน และชอบทำตัวเป็นผู้รู้และชอบเป็นนักสืบ (พากย์เสียงภาษาไทยโดย ประวิทย์ วัฒนาชาติวงศ์ (อดีต) และ มาโนช ยิ้มแย้ม (ปัจจุบัน))
อียอร์
อียอร์ เป็นลาที่ดูซื่อๆ ไม่เคยคาดหวังอะไรจากคนอื่นและตัวเอง จึงมีแต่เพื่อนของเขาที่คอยให้ความช่วยเหลืออยู่เสมอ ความฝันของเขาเป็นสิ่งที่เวอร์สุดๆ การแสดงออกทางอารมณ์เมื่อดูที่สีหน้าของเขาก็จะรู้ทันทีว่าเขารู้สึกอย่างไร อียอร์ถ้าดูภายนอกก็แค่ลาสีเทาตัวหนึ่ง แต่ภายในจิตใจของเขาเต็มไปด้วยความเอื้ออารี ให้ความช่วยเหลือคนอื่นด้วยความเต็มใจเสมอ และมีโอกาสทำพลาดน้อยมาก (พากย์เสียงภาษาไทยโดย เอกชัย พงษ์สมัย)
แร็บบิท
แร็บบิท เป็นกระต่ายที่ขยันมาก เขามีที่ดินที่เขาใช้ปลูกพืชผักของเขากว่า 25 ไร่ เขาจะหวงพื้นที่นี้ที่สุด ห้ามใครเข้าใกล้ก่อนได้รับอนุญาตเด็ดขาด วันๆ เอาแต่ดูแลสวน แร็บบิท เป็นกระต่ายที่ทะนง ในความคิดของตัวเองที่สุดชอบแสดงตนเป็นผู้รู้ที่สุดและก็มักจะผิดพลาดเสมอ แต่เขาก็ยอมรับกับความผิดพลาดของเขา เป็นกระต่ายที่ตื่นตูม แต่เขาก็รักเพื่อนของเขาที่สุด (พากย์เสียงภาษาไทยโดย อนุวัตร สุวรรณสโรช)
แคงก้า
แคงก้า แม่ของ รู ผู้อ่อนโยน มีจิตใจดี โอบอ้อมอารี มักจะทำอาหารให้เพื่อนคนอื่นเสมอ (พากย์เสียงภาษาไทยโดย พจมาน หงษ์ทอง)
รู
รู เป็นจิงโจ้ที่เด็กที่สุดในหมู่เพื่อนๆ เต็มไปด้วยความไร้เดียงสาที่สุด สนุกไปวันๆ อยากรู้อยากเห็น การค้นพบอะไรซักอย่างเล็กๆน้อยๆคือสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขา เป็นคนที่แสดงออกด้านความรักกับแม่ของเขาอย่างชัดเจน และมักเห็นอกเห็นใจคนอื่นเสมอ เขามีเพื่อนที่สนิทที่สุดคือลัมปี้ ซึ่งเข้ากันได้เป็นอย่างดี และก็สร้างความปวดหัวให้กับเพื่อนๆและพูห์เสมอ (พากย์เสียงภาษาไทยโดย จินดานุช โชคดีภูษิต)
คริสโตเฟอร์ โรบิน
เด็กชายนิสัยดี เพื่อนที่น่ารักของสัตว์ทั้งหลายในป่า 100 เอเคอร์ ผู้เป็นทื่พึ่งพิงของทุกคน อายุ14-15 ปี
ลูงฮูก
ลูงฮูก นกฮูกที่อาศัยอยู่บนต้นไม้สูง อาวห์ชอบคุยเรื่องแปลกๆจนเกิดการผจญภัยขึ้นหลายครั้ง เช่น ครั้งที่ต้องไปช่วยคริสโตเฟอร์ โรบิน เพราะความเข้าผิดของลูงฮูก (พากย์เสียงภาษาไทยโดย สิทธิสม มุทธานุกูลวงศ์)
ความรู้สึกหลังดู
ฉันเป็นแฟนตัวยงของเรื่องราวที่มีเสน่ห์และแปลกประหลาดของเอเอ มิลน์มาตลอดตั้งแต่อายุยังน้อย ภาพยนตร์ปี 1977 เรื่อง The Many Adventures of Winnie the Pooh เป็นตัวอย่างที่ชัดเจนของความไร้เดียงสาในวัยเด็กที่ทำให้เรื่องราวนั้นยอดเยี่ยมมาก เช่นเดียวกับละครโทรทัศน์เรื่อง The New Adventures of Winnie the Pooh ฉันยังชอบภาพยนตร์และรายการทีวีต่างๆ ส่วนใหญ่ที่สร้างขึ้นระหว่างตอนนั้นและตอนนี้
ตั้งแต่ได้ฟังภาพยนตร์เรื่องนี้ฉันก็รู้ว่าฉันอยากดูมัน ส่วนหนึ่งของฉันรู้ว่ามันจะได้ผล และสำหรับฉันเมื่อฉันเห็นมันเมื่อคืนนี้มันก็ได้ผล สิ่งเดียวที่ฉันบ่นเกี่ยวกับวินนี่เดอะพูห์คือความยาว หนังสั้นเกินไปเกือบชั่วโมง (ไม่รวมเครดิตและเรื่องสั้น)
มิฉะนั้น มันจะเป็นหนังที่วิเศษมากที่หนังและละครโทรทัศน์ปี 1977 อย่างปี 1977 ถ่ายทอดความไร้เดียงสาในวัยเด็กที่ผมรู้จักและชื่นชอบได้อย่างสมบูรณ์แบบ ไม่เพียงเท่านั้น ยังยินดีต้อนรับการกลับมาสู่รูปแบบแอนิเมชั่นดั้งเดิมอย่างที่เห็นในภาพยนตร์ต้นฉบับ
พูดถึงอนิเมชั่นก็เยี่ยม ฉันมักจะรู้สึกว่า The Many Adventures of Winnie the Pooh ร่วมกับ The Rescuers เป็นภาพยนตร์ดิสนีย์ที่ดูดีที่สุดในทศวรรษ 1970 มันดูสง่างามและอบอุ่น วินนี่เดอะพูห์รักษาความรู้สึกหรูหราและอบอุ่นด้วยพื้นหลังที่มีสีสัน ตัวละครที่วาดน่ารักและสีสันที่มีเสน่ห์ เพลงและเพลงที่ได้ยินในภาพยนตร์อาจไม่ใช่สถานะที่ค่อนข้างคลาสสิก แต่น่าจดจำมากในท่วงทำนองและความหวานในเนื้อเพลง
บทสนทนาเป็นไปอย่างสนุกสนาน มีกิจกรรมมากมายให้เด็กๆ และผู้ใหญ่ได้เพลิดเพลิน เรื่องราวมีโครงสร้างค่อนข้างบาง แต่ก็ไม่เคยดูจืดชืด ต้องขอบคุณจังหวะที่สดใสและสายลม และเส้นเรื่องที่คุ้นเคยแต่ก็น่ายินดีอย่างยิ่ง
รวมถึงการล่าน้ำผึ้งของหมีพู, อียอร์ล่าหางของเขา และการค้นหาสิ่งมีชีวิตที่นกฮูกคิดว่าได้ดำเนินการไปแล้ว คริสโตเฟอร์ โรบิน. ตัวละครมีส่วนร่วมและแปลกประหลาดอย่างน่าพิศวง พูห์ยังคงเป็นที่รัก ทิกเกอร์เป็นคนตลก และพิกเล็ตก็น่ารัก
การแสดงเสียงก็สุดยอดจริงๆ เหล่านี้ไม่ใช่นักพากย์เสียงต้นฉบับ และนักพากย์ส่วนใหญ่ (ยกเว้น Jim Cummings) ในเรื่อง Tigger Movie, Pooh’s Heffalump Movie และ Piglet’s Big Movie จะไม่กลับมา
แต่นักพากย์ใหม่พยายามไม่ให้เสียง ต่างกันเกินไป จิม คัมมิงส์ยังคงทำหน้าที่ได้อย่างยอดเยี่ยมในฐานะพูห์และทิกเกอร์ และจอห์น คลีสเป็นผู้บรรยายที่รอบคอบที่สุดในภาพยนตร์เรื่องวินนี่เดอะพูห์ตั้งแต่เซบาสเตียน คาบอต ตอนแรกฉันไม่ค่อยแน่ใจเกี่ยวกับ Tom Kenny ในบท Rabbit แต่การเป็นนักพากย์เสียงที่เก่งมากก็เป็นเรื่องที่ดีเช่นกัน โดยรวมแล้ว น่ารื่นรมย์ มีเสน่ห์ และเป็นการย้อนอดีตอันน่าจดจำ หากเพียงไม่สั้นนัก 9/10 เบธานี ค็อกซ์
Winnie the Pooh อาจเป็นภาพยนตร์ที่อ่อนโยนที่สุดที่ฉันจำได้ แม้แต่ฉากที่ “น่ากลัวที่สุด” ก็ไม่ทำให้เด็กๆ ตื่นตกใจ และทุกอย่างก็สงบ นุ่มนวล และไม่สร้างความรำคาญ มันวิเศษมาก เมื่อโตมากับวินนี่เดอะพูห์ ภาพยนตร์เรื่องนี้คือทุกอย่างที่ฉันอยากให้เป็น ฉันอยากให้มันเป็นความคิดถึง อบอุ่น และสร้างแรงบันดาลใจ
นี่อาจเป็นภาพยนตร์ดิสนีย์ที่ดีที่สุดในรอบหลายปี ย้อนกลับไปสู่ทุกสิ่งที่ทำให้ดิสนีย์ยิ่งใหญ่เมื่อเริ่มต้น แอนิเมชั่นที่วาดด้วยมือ โครงเรื่องที่น่ารัก และความรู้สึกเชิงบวก แม้ในเวลาเพียงหกสิบเก้านาทีอันแสนสั้นอย่างเหลือเชื่อ (ลบหรืออาจจะห้าจากจุดเริ่มต้นสั้น) วินนี่เดอะพูห์ก็น่ารัก เจ้าเล่ห์ และไร้ขีดจำกัด
