รีวิว Your name
นาทีนี้ไม่มีหนังเรื่องไหนมาแรงแซงทุกโค้งเท่าภาพยนตร์อนิเมชั่นของญี่ปุ่น “Your Name: หลับตาฝัน ถึงชื่อเธอ” เรื่องของเด็กสาวเเละเด็กหนุ่มที่อายุเท่ากัน ได้เกิดเรื่องอันน่าเหลือเชื่อทั้งคู่ได้สลับร่างกันโดยการนอนหลับ ผู้กำกับ Makoto Shinkai อีกแล้ว โดยการ์ตูนเรื่องนี้ทำรายได้ถล่มทลายและครองแชมป์อันดับหนึ่งใน Box Office ประเทศญี่ปุ่นถึง 9 สัปดาห์ติดต่อกัน!
“Your name คืออนิเมะที่งดงามที่สุดที่ได้ชม ตั้งแต่เกิดมา” เมื่อไรก็ตามที่มีโอกาสได้คุยถึงการรีวิวอนิเมะ จำเป็นต้องหยิบอนิเมะ Your name มาพูด เพราะไม่ว่าจะมีโอกาสได้รับชมกี่ครั้งก็ตาม ใบหน้าของเราก็ยังคงเต็มไปด้วยรอยยิ้ม และคาบน้ำตา ไม่ต่างจากในครั้งแรกที่มีโอกาสได้รับ ในส่วนของการรีวิวอนิเมะ ของเนื้อเรื่องนั้น Your name มีสัดส่วนของความสมเหตุสมผลและเรื่องราวของปาฏิหาริย์ที่สมดุล (ในส่วนของปาฏิหาริย์จะถูกเล่าถึงตั้งแต่ 5 นาทีแรก)
เด็กสาวมีชื่อว่า มิตสึฮะ เธออาศัยอยู่ที่ชนบทตั้งเเต่เล็ก มีความฝันเมื่อเรียนจบอยากไปกรุงโตเกียว เเละเด็กหนุ่มมีชื่อว่า ทากิ เขาเป็นนักเรียนหนุ่มในโตเกียวทำงานพิเศษในอาหารอิตาเลี่ยน ทั้งคู่ฝันเเปลกประหลาด คือได้สลับร่างกันจากหญิงเป็นชาย จากชายเป็นหญิง เเต่พอกลับร่างเดิมก็จำเรื่องราวอะไรไม่ได้ ทั้งสองจึงพยายามตามหาเรื่องราวความลับนี้ ในระหว่างนั้นก็เกิดความผูกพันกันอย่างน่าเหลือเชื่อ
Your Name เป็นเรื่องราวปาฏิหาริย์ระหว่างของคนสองคนที่ไม่เคยรู้จักกัน มิตสึฮะ (โมเนะ คามิชิราอิชิ) เด็กสาวชนบทผู้มีความฝันที่อยากไปใช้ชีวิตในเมืองกรุง และ ทากิ (ริวโนะสุเกะ คามิกิ) เด็กหนุ่มในโตเกียวผู้ทำงานพิเศษที่ร้านอาหารอิตาเลียนและมีความสามารถในการวาดรูป
ในขณะที่พวกเขากำลังหลับฝัน ทั้งสองสลับร่างกันในโลกของความเป็นจริง จึงต่างเดินทางเพื่อไขความลับของความฝันและตามหากันและกันแม้ว่าพวกเขาจะจำชื่อของกันและกันไม่ได้ก็ตาม
โดยปกติเราเป็นคนที่ไม่อะไรกับการ์ตูนหรือหนังญี่ปุ่น แต่ Your Name: หลับตาฝัน ถึงชื่อเธอ เป็นหนึ่งในข้อยกเว้นนั้น ตั้งแต่ ณ ขณะที่ตั้งหน้าตั้งตาดูหนังเรื่องนี้อยู่ในโรง เรารู้ได้ทันทีเลยว่า เราตกหลุมรักหนังเรื่องนี้ตั้งแต่ยังดูไม่ทันจบ
Your Name เป็นหนังที่ดีต่อใจ สนุกครบรส มีทั้งความน่ารัก ความตลก ความซึ้ง ความเหงา ความโรแมนติก และในขณะเดียวกันก็ยังมีประเด็นสะท้อนสังคม ค่านิยม และวัฒนธรรมของญี่ปุ่นที่ลึกซึ้งมากมาย เช่น ดาวตก เส้นด้าย
พล็อตเรื่องสลับร่างหรือการตกหลุมรักคนที่ยังไม่เคยพบเจอที่ดูเหมือนจะเป็นเรื่องแฟนตาซี แต่กลับมีความใกล้ตัวเราจนเราแอบหวังว่ามันอาจจะเป็นจริงก็ได้ก็ดี เพราะคนเราปกติแล้ว ไม่ว่าจะฝันดีหรือฝันร้ายอย่างไร จะอยากตื่นหรือไม่อยากตื่นอย่างไร สุดท้ายเราก็แทบจำความฝันหรือปะติดปะต่อเรื่องราวในความฝันนั้นแทบไม่ได้เลย ไม่ช้าก็เร็ว ความฝันนั้นก็ค่อย ๆ ถูกลืมเลือนลางหายไป
โดยพื้นฐานทาง physical สองตัวละครเอกที่สลับร่างกันต่างแตกต่างกันด้วยเพศสภาพ ร่างกาย และลักษณะนิสัยหรือบุคลิกภาพ พอผู้ชายไปอยู่ในร่างผู้หญิง หรือผู้หญิงไปอยู่ในร่างผู้ชาย มันมีความแปลกเกิดขึ้นในสายตาคนรอบข้าง เช่น คนมองผู้หญิงที่ก้าวร้าวเตะโต๊ะอย่างไร รวมถึงหนังยังสะท้อนด้วยว่า ผู้ชายทั่วไปมักกระทำกับผู้หญิงเสมือนวัตถุทางเพศอย่างไรบ้าง
รีวิว Your name
นางเอกของเรื่องมีพ่อเป็นนายกเทศมนตรีและเกิดในตระกูล (ฝ่ายแม่) ผู้ที่ต้องดูแลศาลเจ้าประจำเมือง เธอมักเป็นที่จับตาของผู้คน ใคร ๆ ต่างก็เพ่งเล็งเธอ ตัดสินเธอ และวิจารณ์เธอต่าง ๆ นานา ในขณะเดียวกัน เราก็จะได้เห็นอีกว่าตัวละครแต่ละรุ่นต่างมีความคิด ความเชื่อ และค่านิยมแตกต่างกัน คนหนุ่มสาวก็จะมองวัฒนธรรมเก่าว่าแปลกล้าสมัย คนรุ่นเก่าก็มีความคาดหวังจะให้ลูกหลานอนุรักษ์ความเชื่อและประเพณีดั้งเดิมนั้นไว้สืบไป เช่น ความเชื่อเรื่องมิซูบิของคุณยาย เกี่ยวกับเรื่องพระเจ้า วิญญาณ ยมโลก และกาลเวลา
ตัวละครเอกทั้งสองมีวิถีชีวิตที่ค่อนข้าง contrast กันเห็นได้ชัด นางเอกเป็นเด็กสาวชนบท อาศัยอยู่ในเมืองเล็ก ๆ ที่ห่างไกลความเจริญ แม้แต่ร้านคาเฟ่สักร้านก็ยังไม่มี เลิกเรียนก็กลับบ้าน มาช่วยยายดูแลศาลเจ้าและถักเชือก ต่างกับพระเอกที่ใช้ชีวิตในโตเกียว เมืองหลวงที่วุ่นวาย เต็มไปด้วยสิ่งอำนวยความสะดวก การคมนาคม ความบันเทิง และไลฟ์สไตล์ที่หรูหรา
ถึงแม้ไลฟ์สไตล์ที่หรูหราสะดวกสบายและโอกาสก้าวหน้าทางอาชีพการงานในอนาคตในเมืองหลวงเป็นปัจจัยดึงดูดชั้นดีของคนรุ่นใหม่ในแทบทุกหย่อมหญ้า แต่ก็น่าสังเกตว่าครอบครัวของพระเอกก็แทบไม่ได้ทานอาหารพร้อมหน้าพร้อมตากัน และเขาเองก็ต้องทำงานพิเศษที่ร้านอาหารหรูหลังเลิกเรียนเพื่อหารายได้เสริมมาใช้จ่ายเพื่อไลฟ์สไตล์ของตัวเองอีกทีหนึ่ง
องก์สุดท้ายจะมีความคล้ายหนัง Back to the Future หน่อย แต่เราก็รู้สึกโอเค เพราะองก์นี้เริ่มเน้นพาร์ทโรแมนติกละ ซึ่งถึงแม้จะเป็นรักที่เกี่ยวข้องกับเรื่องคนในฝันหรือเนื้อคู่หรือครึ่งชีวิต แต่หนังกลับไม่ทำให้เรารู้สึกว่ามันเป็นเรื่องมโนเพ้อฝันแต่อย่างใด ตรงกันข้าม หนังกลับทำให้เรารู้สึกเชื่อว่ามันเป็นไปได้จริง มันเหมือนความฝันที่เหมือนจริงอย่างเหลือเชื่อ มันคือความผูกพันที่งดงามเหนือคำว่าปาฏิหาริย์ และทำให้เราอยากช่วยลุ้นทุกวินาทีที่จะให้ทั้งสองพบกันจริง ๆ
ตลอดเรื่องเราจะเห็นช็อตการเปิดประตูบ่อยครั้ง ไม่ว่าจะประตูบ้านหรือประตูรถไฟฟ้า แต่ไม่ใช่ประตูในมุมหรือด้าน “กว้าง x ยาว” ที่เราพบเห็นตามภาพปกติ แต่เป็นประตูตรงส่วน ความหนาหรือความลึก ส่วนที่อยู่ตรงรูช่องว่าง (gap) ระหว่างขาเข้ากับขาออก ความหนาส่วนไม่กี่มิลลิเมตรที่คั่นกลางระหว่างฝั่งหนึ่งกับอีกฝั่งหนึ่ง
ถ้าประตูที่กั้นกลางนั้นเป็นอุปสรรค (barrier) หรือช่องว่าง (gap) ระหว่างคนสองคนหรือคนสองกลุ่ม ประเด็นสำคัญมันคงไม่ใช่แค่การพบกันครึ่งทางแล้วเท่านั้น แต่มันต้องมีความเต็มใจของทั้งสองฝ่ายที่จะก้าวข้ามไปหาหรือเรียนรู้ซึ่งกันและกัน
เพราะในเรื่องของความสัมพันธ์ หากมีแค่คนหนึ่งคนเดียวที่รู้สึก หรือมีแค่ฝ่ายหนึ่งฝ่ายเดียวที่เป็นฝ่ายพยายาม ความผูกพันก็อาจจะไม่มีวันเกิดขึ้น และความฝันก็คงไม่มีวันเป็นจริง
ความรู้สึกหลังดู
เนื้อเรื่องของภาพยนต์อนิเมชันดีมาก การดำเนินเรื่องบรรยากาศฉากต่าง ๆ ดูเเล้วมันเริ่มซึ้งตั้งเเต่เริ่มเลยเเต่ยังไม่เท่าไร พอเรื่องดำเนินถึงกลางเรื่องความรู้เศร้า บีบหัวใจเบา ๆ ก็เข้ามา เราสัมผัสได้ถึงความสัมพันธ์ของตัวละคร ทั้งสอง
ถึงเเม้จะเป็นการพบเจอกันในอีกมิติ เเละเป็นเวลาที่ไม่นานมากก็สามารถทำให้ทั้งคู่รู้สึกผูกพันกัน ก็คงเป็นเพราะความต่าง ที่ทั้งคู่มีเเล้วได้มาเติมเต็มให้กัน อย่างความเป็นตัวของนางเอกพอมาอยู่ในร่างของพระเอก
เธอก็สามารถช่วยเขาได้ในบางเรื่องที่ผู้ชายไม่เข้าใจหรือไม่กล้าอย่างเช่น จีบสาวรุ่นพี่ที่เขาเเอบชอบ เธอสามารถเข้าใจหัวอกผู้หญิงด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็นวีถีชีวิตของชนบทเเละเมืองกรุงที่ต่างก็ไม่เคยได้สัมผัส
ทั้งคู่ก็ได้เเลกเปลี่ยนเรียนรู้ชีวิตของกันเเละกัน ได้รู้จักเพื่อน ครอบครัว เเถมยังต้องพบเจอกับปัญหาต่าง ๆ ด้วยอีกด้วย ทำให้ทั้งสองเริ่มเข้าถึงตัวตนของกันเเละกัน เเละเรื่องราวหลาย ๆ อย่างนี่ก็คือเหตุผลที่ทำให้ผูกพัน เเม้จะลืมเรื่องราวไปบ้างเเต่ความรู้สึกมันยังอยู่เสมอ เรื่องนี้ได้เห็นถึงวัฒนธรรมเก่าเเก่ต่าง ๆ การใช้ชีวิต สะท้อนสังคม ถึงจะเป็นเรื่องราวที่ไม่ได้เเปลกสำหรับเรามากเหนือธรรมชาติ เเฟนตาซี เเต่ก็ทำให้ซึ้งน้ำตาไหลได้จริงสำหรับบทบาทของตัวละครเเละเพลงประกอบได้อารมณ์มาก เป็นภาพยนต์อนิเมะที่ดีอีกเรื่องหนึ่งเลย
แต่จะให้พูดว่าซึ้งรีปล่าว มันก็ซึ้งนะ คือธีมกับคอนเซ็ปมันอะซึ้ง การที่คนสองคนจะต้องทนลำบาก โดนแยกกันแม้จะอยากอยู่ด้วยกันแค่ไหน เวลาผ่านไปกี่ปีความรู้สึกรักก็ยังอยู่ สุดท้ายมาเจอกันแม้จะจำกันไม่ได้ก็ยังรักกัน (น้ำเน่าเกินละ พอ) แต่ก็อย่างที่ว่า มันขัดกับการที่หนังไม่ยอมโชวเลยว่าตัวเอกสองคนรักกันตอนไหน มันช้ามมาตอนที่รักกันแล้ว เหมือน sequence เปนแบบ แนะนำตัวละคร > ตัวเอก 2 คนเริ่มรู้จักกัน > กุรักเค้ากุยอมตายเพื่อเค้า ไรประมาณเนี้ย เวลา develop มันไม่พออ
ฉากซึ้งๆที่สุดก็คงเป็นตอนที่ทากิกับมิตสึฮะกล่าวถึงอีกฝ่ายตอนที่โดนแยกจากกันหลังจากคาทาวาเระ โดคิ พวกเขาเรียกอีกฝ่ายว่า “คนที่สำคัญ คนที่ไม่ควรจะลืม คนที่ฉันไม่อยากลืม” เพราะว่าตัวเองนั้นจำชื่ออีกฝ่ายไม่ได้แล้วแต่พยายามนึกหา ฉากต่อมาที่ทำเราเกือบร้องในโรง (พอดีอั้นไว้ได้5555) คือตอนที่มิตสึฮะล้มตกบรรไดบาดเจ็บแล้วนึกถึง
คำพูดที่ทากิบอกว่าให้เขียนชื่อกันและกันบนฝ่ามือจะได้ไม่ลืม แต่พอนางเปิดมือมาดันกลายเป็นคำว่า “ฉันรักเธอ” ไม่ใช่ชื่อทากิ ตอนนั้นคือเพลงก็ build ภาพก็สวย มิตสึฮะร้องไห้แต่รวบรวมกำลังลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งต่อเพื่อไปช่วยเมือง พอจบฉากนั้นตัดไปเป็นฉาก climax ของเรื่องทันทีคือดาวหางตกหลังจากที่มิตสึฮะช่วยคนในเมืองไว้แล้ว คือเป็นฉากที่จะบอกว่าประทับใจที่สุดในเรื่องเลยก็ได้
ส่วนฉากสุดท้ายที่จะพูดถึงคือฉากในปัจจุบันตอนจบ ที่ทั้งคู่ลืมกันไปนานแล้ว (5 ปี) ทากิกับมิตสึฮะก็นั่งรถไฟฟ้ากำลังจะไปทำงาน (ซึ่งรถไฟฟ้าก็มี symbolism ของมันนะ หมายถึงกำลังเดินทางไปที่ใดที่หนึ่ง แต่ในฉากนี้คือจะถึงจุดหมายแล้ว
เรื่องนี้ symbolism เยอะมาก ขก.เขียน5555) ส่วนใหญ่ใช้ scene ที่ใช้ไปในตอนเปิด แต่ตอนนี้เรารู้เรื่องราวของทั้งสองแล้ว เลยมี impact กว่าเดิมมาก เพลง Nandemonaiya ของ Radwimp ก็กำลังเล่นอยู่ จนไปถึงท่อนที่กำลังจะเริ่มร้องนั่นเองที่ ทากิกับ มิตสึฮะ หันหน้าไปเจอกันผ่านกระจก เหมือนมีกำแพงบางๆมากั้นอยู่อย่างนั้น แค่นั้นแหละ รู้เรื่องเลย แม่งวิ่งลงรถไฟกันไม่ทันเลย55555
วิ่งกันรอบเมืองเพื่อตามหากันทั้งๆที่จริงๆแล้วก็จำกันไม่ได้ ตอนจบก็มาเจอกันที่บรรได ทั้งสองก็ยังไม่กล้าทักกันเพราะต่างคนก็คิดว่าอีกฝ่ายเป็นคนแปลกหน้า ทากิรวบรวมความกล้าได้ก็ถาม มิตสึฮะว่า “นี่เราสองคนเคยเจอกันมาก่อนรึเปล่า” มิตสึฮะก็ตอบว่า
“ชั้นก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน”แล้วทั้งคู่ก็พูดพร้อมกันว่า “งั้นชั้น/ผม ขอถามชื่อของคุณได้มั้ย”ตามชื่อหนังเลยยยย หนังก็ไม่ได้ตัดจบ แต่ pan กล้องขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมเพลงประกอบ จบแบบช้าๆอย่างสวยงาม ความสนุก : 10/10
